عبدالباقی آلوسیعبدالباقی سعدالدین (۱۲۵۰-۱۲۹۸ق/۱۸۳۴-۱۸۸۱م)، فرزند ابوالثناء شهاب‌الدین، فقیه، مفتی، ادیب و اصولی حنفی مذهب بود. ۱ - شرح حال اجمالیعبدالباقی، نزد پدر به آموختن پرداخت، سپس از دانشمند و صوفی معروف عیسی بَندنیجی، حدیث، تفسیر، ادبیات، فقه، اصول و کلام فراگرفت. در بغداد منصب افتاء یافت و چندی بعد به حج رفت و از راه قاهره به بغداد بازگشت. در قاهره به خواهش یکی از علماء به تألیف رساله‌ای در مناسک حج پرداخت و پس از بازگشت به بغداد، چندی بر مسند قضای کرکوک نشست و چون درگذشت در کنار مدفن پدرش به خاک سپرده شد. ۲ - آثـار• اسعد کتاب فی فصل الخطاب؛ • اوضح منهج الی معرفة مناسک الحج، قاهره، ۱۲۷۷ق/۱۸۶۱م؛ • البهجة البهیّة فی اعراب الآجرومیة؛ • الفوائد الآلوسیة فی شرح الاندلسیة، بغداد، ۱۳۱۲ق/۱۸۹۵م؛ • الفوائد السعدیة فی شرح العضدیة؛ فیوضات القریحة فی شرح الصفیحة؛ • القول الماضی فیما یجب للمفتی و القاضی. ۳ - فهرست منابع(۱) عمر رضا کحاله، معجم المؤلفین، بیروت، داراحیاء التراث العربی. ۴ - پانویس
۵ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آلوسی»، ج۲، ص۴۸۲. |